het krakmikkige huis van Anke en haar famillie

Anke bekeke haar huis nog eens. Het was zo klein vergeleken de andere huizen hier. Ze stapte binnen en sloeg hard de deur achter haar dicht uit teken dat ze thuis was. Haar moeder kwam meteen kijken vanuit de keuken. Wat eigenlijk een keuken moest voorstellen maar wat meer op iets anders leek. De living was klein en er stond een tv met een versleten leren zetel ervoor. Daar zat meestal haar vader als hij weer eens dronken was. "dag mijn meisje." zei haar moeder vriendelijk toen ze haar een kus op de wang gaf als begroeting. "en hoe was je eerste dag." Daar had je het weer. 'hoe was je eerste dag.' waarom waren ouders altijd zo nieuwschierig. "goed." zei ze kort als andwoord. "waar is pap?" Haar moeder zuchte. "naar het café hier bij de buurt. pas vanavond goed op en zorg dat je niks uihaalt." zei ze bezorgd maar toch ook wel streng. "je kent hem als hij dronken is." Dat kende Anke zeker. Telkens gebeurde weer hetzelfde. vader kwam thuis ging achter de tv liggenen viel in slaap. Als je niet 'braaf' was of niet gehoorzaamde kreeg je een reusachtige klap op je gezicht. En dan word je zonder pardon naar je kamer gestuurd. Anke hate hem. Ze zette zich aan een klein tafeltje waar een kleurkijk geel bloemetje op stond. het bloemetje paste hier niet echt. Het was veel te kleurrijk. Anke begon ana haar huiswerk maar ze begreep er niet echt veel van dus hield ze er maar mee op.

Joël zat op een bankje.Anke zou hem zeker zien.Hij neuriëde een liedje en keek naar het huis van Anke.

Anke keek door her raam en zag er een jongen zitten op ene bankje vlak voor haar huis. Haar moeder kwam weer eens, zo nieuwschierig als altijd, naar Anke en vroeg. "Wie is die leuke jongen daar. Misschien moet je hem maar een uitnodigen." Je zag dat haar ogen glunderde. "nee mam, ik ken hem niet. Volgens mij zit hij in onze school." Haar moeders gezicht werd weer gewoon. "ik laat hem wel even binnen. zo leer je wat mensen kennen." Anke zuchte. "doe dat maar niet..." Maar haar moeder had de deur al geopend en ze vroeg aan de jongen. "kom gerust even binnen. Misschien ken je mijn dochter Anke wel. Ze zei me dat jullie in dezelfde school zaten. Misschien kunnen jullie elkaar wat leren kennen." Anke klapte zachtjes haar haar hand op haar gezicht. Soms schaamde ze zich rot voor haar moeder. Door al die zorgen en geldproblemen bleef ze altijd opgewekt.

"nee ik ken haar niet van naam maar ik heb haar al zeker gezien"zei Joël vriendelijk.Hij keek met een glimlach naar Anke's moeder ."als ik mag is dat ok"zei hij beleefd.

"tuurlijk kom maar binnen." ze strekte haar arm naar binnen uit als teken dat hij mocht binnenkomen. "wilt u misschien iets drinken?" Anke wist dat de jongen toe had gestemd en zuchte nog eens diep. Ze knikte naar Joël als begroeting. "jullie zullen het vast enig hebben." zei Anke's moeder nog eens terwijl ze probeerde ene paar koekjes te vinden in de kastjes. "Heb jij trouwens een lief?" vroeg Anke. Ze hoopte dat hij ja zou zeggen. Dan deed haar moeder eindelijk eens normaal. "sorry, ombeleefde vraag." ze boog iets dichter naar hem toe en fluisterde zachtjes. "niet letten op men moeder. Ze is soms ene beetje crazy."

"euhm...nee dank u"zei Joël.Hij kwam binnen en keek naar Anke "Ik vind je moeder wel aardig".Joël ging op een stoel zitten bij Anke.Hij glimlachtte.Hij had geen zin om te zeggen dat hij al bezet was.

mai kwam aangefietst. ze liep huilend naar de voordeur. ze porde de sleutel in het gat. de deur gaf toe. "mai; is in da house" gilde ze hard. ze liep snel naar boven. op haar kamer plofte ze neer op haar bed. wat zag ash er tch eng uit. "anke?" gilde ze naar beneden. " heb jij wat te drinken voor mij?" inplaatsdaarvan antwoorde haar moeder. "kom het even zelf halen." ze ze streng. "laat ook maar." riep mai terug. ze had zelfs niet opgemerkt dat joël er was.

Joël keek om zich heen.Hij keek naar Mai die er was.Opeens was haar en Anke's moeder heel streng."hey Mai"

mai hoorde het niet en zette haar muziek hard op. toen ze iemand hoorde kloppen deed ze de deur open. het was weer haar moeder. "wat???" vroeg ze. haar moeder antwoorde. "er is bezoek." mai keek raar op. bezoek??? niks voor oàns gezin. "haai" riep ze toen ze joël zag. "kom maar naar boven. op mijn kamer." zei ze. ze grinnikte.

"ok"zei Joël.Hij glimlachtte en liep naar boven."hey mai alles ok?.Hij glimlachtte en liep haar slaapkamer binnen.

Anke zag haar zus woedend de trap op stormen. Ze zette zich recht en liep langzaam naar boven. Ze keek een beetje bezorgd. Had ze weer iets uitgehaald of was het haar vriendin Ashley die in het ziekenhuis lag. "hoi zussie. Wat was er?" vroeg ze vriendschappelijk. ze zette zich op haar bed en pakte ene tijdschrift. "owja, papa zal direkt binnenkomen en... hij ging naar een café. Hij zal vast weer eens dronken thuiskomen." ze keek even van Mai naar Joël. "Trouwens leuke kleren heb je aan." Ze keek haar zuster met een bedenkelijke blik aan. "toch wel zelf gekocht hoop ik." Soms durfden ze samen wel iets te stelen. Dat gebeurde meestal niet maar soms konden ze het gewoon niet laten. Ze lachte. "Zware dag op school gehad?"

Joël zette zich op de vloer.Hij vond het hier wel gezellig.Hij glimlachtte.

"euh een beetje" zei ze met een glimlach. " het was eng heel eng, al die mensen in die witte dinges. ash zag er echt wit en slecht uit. het was zo vreselijk om te zien. ik kreeg even aeen paniekaanvaml." zei ze er liep een traan. "als die draden ik snap niet warom het mensen beter maakt. "ik hoop niet weer op slaag nee daar heb ik echt geen zin in. de vorige joh hij begon met pijn te doe zonder dat ik maar iets ofzo deeD." zei ze.

"wat heeft jullie tante eigenlijk"vroeg joël.Die ook wou meedoen aan het gesprek.Hij glimlachtte.

"mij niet. ik was weg. toen ik terug was was hij al aan het ronken in de zetel." Ze lachte even. Ze floot en lucky de groenendaeler kwam aangelopen op de trap in de kamer. "dag luckytje." zei ze terwijl ze hem op zijn hoofdje aaide. "lucky kwam even langs op school. En ik heb, voor de eerste keer iemand ontmoet. En nu nog iemand." ze keek naar Joël. "Owja, ik ben Anke." Ze sloeg haar arm om Mai heen. "Het zal wel goed komen." Ze keek even verbaasd naar Joël. "Ashley? nee, dat is haar vriendin. En ook een beetje die van mij."

"sorry"zei Joël beschaamd.Zijn wangen kleurden rood."Ik ben Joël".Hij glimlachtte.Hij wreef even in zijn haar.

"aangenaam. Zit." zei ze tegen lucky die braaf gehoorzaamde. "Maakt niet uit. Je kunt het toch ook niet weten. trouwens in welk zieknhuis licht ze. Dan kan ik haar ook eens een keertje opzoeken. Lang geleden." Ze zuchte voor de zoveelste keer. Ze legde het tijdschrift naast haar neer. Beneden hoorde ze stemmen. "dag schatje. goede dag gehad." Ze hoorde een deur dichtzwaaien en er kwam iemand met grote passen binnen. "Oh... Vader is er." Ze keek even naar Joël als hij naar bovenkomt niks zeggen. Desnoods verstop je je. Als hij dronken is kan hij nogal agresief uit de hoek komen. Maar meestal valt het wel mee." Ze hoorde haar vader de tv aan zetten. "Na een vijf-tal minuutjes licht hij te ronken. Dan ben je veilig." Ze lachte en gaf hem een por.

"ok"zei Joël met een grijns.Hij porde Anke terug."leuke vader hebben jullie zeg"Hij glimlachtte.

"srry, voor dit gedoe allemaal maar onze famillie is echt niet normaal. maar als je echt weg wilt ofzo dan zeg je het maar we hebbenn hier een ladder." zei ze ze vervolgde. "geen idee hoe het heet. maar ik ga mordgen nog is naar haar toe." zei ze.

"ik wil wel blijven als dat ok is"zei Joël met een glimlach.Hij keek naar Mai en daarna naar Anke."Kan ik misschien mee?"

"ja onze vader is soms zo gezellig. Van mij wel. Als Mai het oke vind. Zij is meer bevriend met Ashley dan ik." Ze lachte en hoorde het gesnurk van haar vader beneden. "En hij is in dromenland." Fluisterde ze iets zachter. "Zullen we misschien nu ergens heen gaan. Een disco of zo iets? Iets leuks doen." Ze grinnikte. "tot we zat op de grond liggen." ze bekeek de gezichten. "nee joh, gewoon even ergens heengaan." Ze opende het raam. "langs hier kunnen we makkelijk wegglippen."

"wacht ik pak de ladder." zei ze snel. ze pakte stil de ladder en gaf hem aan anke. "tuurlijk maar ik mag niet veel mensen meenemen. zei ze.ze keek even naar joël en porde hem in zijn zei. "ik hoo^p dat je geen hoogte vrees hebt." ze zei grinnikend.

"ok mij goed"zei Joël met een glimlach.Hij stond recht.Hij keek naar Mai."nee ik heb geen hoogtevrees".

Anke hieng de ladder aan het raam en kroop door het raam op de ladder en zo naar beneden. Ze keek even rond of ze niemand zag. "de volgende" Fluisterde nog net hoorbaar. Even dacht ze eraan dat al haar make-up was uitgelopen door die ene stomme rotjongen op school daar haar weer moest uitmaken. "neem wat extra make-up mee. die van mij is uitgelopen." Er verscheen een big-smile op Anke's gezicht. Ze vond dit altijd leuk. Stiekem ergens naar toe gaan. "later word ik een spion." Gniffelde ze.

(moet gaan eten bye)

Joël keek naar beneden naar anke "ik kom"zei hij.Hij klom naar beneden .In 10seconden stond hij al beneden.