Avi's huis

Avi opende de deur en ging binnen. Ze wachtte tot Alfred binnen was en sloot de deur toen weer. Bij het dichtdoen van de deur hoorde ze plots geschreeuw en gehuil. Avi zuchtte diep. Ze liep de woonkamer in. 'Ga gerust zitten, ik ben er zo weer.' zei ze en rende de trap op. Even later kwam ze terug met haar eenjarige zusje in haar armen. Ze wiegde deze zachtjes en ze was opgehouden met huilen.

Alfred stond met een wîp recht en zei:,, Oh zo lief."
Hij streelde met zijn geoliede handen het voorhoofdje van het kindje.
Hij keek naar het kindje, hij had daar een zwak voor.
Als een kind ooit iets overkwam probeerde hij altijd het te redden of te steunen.
Zijn haar viel over de armen van Avi.
Het was zo'n schattig zicht.

Avi glimlachte zachtjes. Ze was blij dat Alfred haar zusje schattig vond en ging in de zetel gaan zitten, met haar zus op haar schoot. 'haar naam is Yana.' vertelde Avi. Het meisje keek met grote ogen naar de onbekende jongen en wapperde even met haar armpjes in het rond. Een glimlachje verscheen op Avi's gezicht.

Alfred stak zijn vinger in het handpalmpje van Yana.
,, Kiekeboe!" zei hij liefjes en met een piepstemmetje.
Om zo dicht bij het meisje te kunnen komen schoof hij enorm dicht bij Avi aan.
Zo dicht dat hij nog geen 3 centimeter van haar verwijderd was.

Avi lette er niet echt op en keek tevreden naar Alfred en Yana.
'Je mag ze gerust even bij je nemen hoor.' stelde ze toen voor en gaf Yana rustig aan Alfred.

Alfred nam het kindje op zijn schoot en speelde er Kiekeboe en pak de vinger mee.
Hij kreeg er tranen van in zijn ogen omdat het kindje zo gelukkig was.
Hij glimlachte naar Avi en keek terug naar het kindje.
Ze was zo speels, Alfred meende nu pas te merken dat hij enorm dicht bij Avi zat en bloosde lichtjes.

Een glimlachje bleef om Avi's lippen zweven. 'Ze is zo nieuwsgierig. En speels.' Ze leunde wat achterover in de zetel en keek naar de twee. 'Mijn moeder zegt dat ze op mij lijkt, toen ik zo oud was.' grinnikte ze toen. Avi en yana hadden inderdaad diezelfde donkere ogen en donker haar. 'Maar dat hebben we niet van onze moeder.' zei ze toen zachtjes en wendde haar blik even af.

Alfred gaf Avi een knuffel:,, Heey, daar moet je niet over na denken."
Hij tilde het kindje op en vroeg:,, Waar is haar slaapkamertje?"

Avi keek even verbaasd toen ze die plotse knuffel kreeg, maar reageerde er verder niet op. 'Geef maar, ik stop haar wel even in.' zei ze en nam Yana terug over. Rustig ging ze de trap weer op en stapte het slaapkamertje in, waar ze Yana in het bedje legde en een deken erover heen trok. 'Slaapwel lieve meid' fluisterde ze en knipte het licht uit.

(ik moet even weg, ben er zo weer)

Alfred wachtte geduldig op Avi.
Hij trok als een revolver zijn GSM uit zijn zak en stuurde een berichtje naar zijn broer:

De kns s grt dak ps mrgn terg thuis bn.
Tot mrgn, ik zrg wel vr me eign eten en bed.
Greetz Alfred.

Hij stopte zijn GSM weer weg maar nog geen minuut later kreeg hij weer een SMS terug.

Ok mooi, tt mrgn.

Avi kwam terug beneden en trok de haldeur achter zich dicht. Ze glimlachte kort. 'Ze slaapt.' zei ze zachtjes.
Eigenlijk vond ze het best wel leuk op haar zusje te letten. Avi had altijd al van kinderen gehouden. En zeker als het dan nog eens familie was.

Alfred lachte naar Avi.
,, Droom zacht Yana."
Hij ging op de leuning zitten en keek Avi aan.
Hij keek naar buiten, er woede een hevig onweer, met donder en bliksemschichten.
Naar huis gaan was geen optie meer.

Avi keek ook naar buiten en zuchtte. 'Dat wordt hier logeren.' zei ze rustig. Het verwonderde haar dat haar moeder er nog steeds niet was. 'Ze zal weer een nachtje thuis overslaan.' mompelde ze en stapte naar de keuken. 'Wil jij wat? Eten, drinken, zeg maar.'

,, Ik kan koken." zei Alfred alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld was dat jongens konden koken.
,, Lust je een wijntje of liever niet?" vroeg hij vriendeljk.
,, Eens kijken wat je in huis hebt."

'Ik heb gisteren boodschappen gedaan, dus er is vanalles in huis.' zei Avi terwijl ze naar Alfred keek. 'En om eerlijk te zijn, ik ken niet veel jongens die kunnen koken.' grijnsde ze toen.
Ze leunde tegen de tafel en knikte. 'Ja één wijntje kan vast geen kwaad.'

,, Als je ooit iemand zoekt om dingen naar school te smokkelen moet je het maar vragen.
Alfred pakte uit de koffer die hij meegesleurt had tot hier zijn gitaar.
Daarna nog uit zijn grote zwarte rugzak Elsemico Balsamico en rode peper.
,, Hou je van Spaghetti Bolognaise?" vroeg Alfred.
Daarna deed hij een schort om en begon te kokkerellen.

'Hmm heerlijk!' grijnsde Avi die intussen al wat gerei uithaalde.
'Chefkok?' vroeg ze nieuwsgierig aan Alfred. Zelf kon ze zelf ook wel best koken, ze moest het vaak genoeg doen.
Maar het was best wel luxe dat er nu iemand anders zou koken.

,, Ik Chefkok? Haha. Ga jij maar genieten in je zetel. Kom maar terug als ik je roep." zei Alfred druk in de weer.
Hij nam de spaghetti uit de kokende water met een soeplepel en legde die in de borden.
Hij haalde een wokpan boven en begon peulvruchten te wokken met Elcemico Balsamico.

'Ik wordt hier verwend in mijn eigen huis.' grinnikte Avi en haalde haar schouders op.
'Maar daar spreek ik niet op tegen!' ze trok de keukendeur lichtjes toe en toen kwam er wat in haar gedachten.
Ze grinnikte terwijl ze naar haar jeans en trui keek en ging toen naar boven.

Alfred dekte de tafel met een kandelaar die hij ergens had gevonden met rode kaarsen en stak ze aan.
Daarna legde hij ieder een bord met Spagetthisaus, wokgroenten, enorm goed gekruide vleesreepjes en dan de pasta met een beetje italiaanse smeltkaas.
Hij zette een vaas met een bloem op tafel.
Hij stond recht achter de stoel waar Avi mocht gaan zitten en riep haar.

Avi kwam schuifelend de keuken in en keek met grote ogen naar de tafel. 'Het lijkt wel een vijfsterrenrestaurant!' zei ze bewonderend.
Ze kwam nu volledig binnen en haar gewaas was nu pas te zien. Het rode kleed was diep uitgesneden maar toch chic, en viel met lichte plooien tot aan haar knieën. Haar lange benen staken eronder uit, eindigend in de naaldhakken die ze droeg.

Alfred bloosde bij haar binnenkomen.
Hij schoof de stoel van haar naar achteren en zei:,, Aseyez-vous mademoiselle."
Hij wachtte tot Avi bijna op de stoel zat en schuiffelde hem dan vooruit.
Daarna ging hij zelf zitten maar deed hij zijn lange haar in een staart.

'Merci beaucoup' glimlachte Avi en nam plaats aan de tafel.
Ze keek nieuwsgierig toe hoe hij zijn haren samen bond en rook toen de geweldige geur van het maal.
'Hopelijk smaakt het even lekker als het ruikt.' grapte ze.

,, Het is met liefde verzorgt." zei Alfred waarna hij de eerste hap nam van de paddestoelen en de vleesreepjes.
Hij schonk Avi en zichzelf een wijntje in.
Per slot van toeval stond er Amor op.
Hij glimlachte met een klein sausbaardje naar Avi.

Avi glimlachte en nam rustig een eerste hap. 'Hmm... het smaakt zelfs nog beter dan het ruikt.'
Een donderslag buiten liet haar even opkijken en zuchten. 'Nu maar hopen dat Yana vast slaapt, anders mag ik hier straks nog het hele onweer met een huilebalk rondlopen.'