Avi's huis

Alfred keek naar Avi's ogen en zei:,, Nee laat maar, ik ga wel eventjes kijken of alles goed is."
Alfred liet zijn grote Belgische portie even rusten voor de baby.
Daarna ging hij naar de slaapkamer van Yana.
Het was een raar zit met zo'n staart die van links naar rechts bengelde.

Avi keek hem na en nipte even van de wijn.
Ze wist niet waarom, maar Alfred voelde als een vader in huis. De vader die Yana nooit gehad had en vast ook nooit zou hebben.
Avi stond even op en liep naar het keukenraam. Ze staarde naar buiten. Het was pikdonker en alleen wanneer de bliksem het gebied verlichtte zag je de bijna kromgetrokken bomen dansen.
Ze streek haar kleed even glad. Ze hield van dit kleedje, maar droeg het niet zo vaak.

Plotseling vielen twee geoliede handen op Avi's schouder en iemand zei:,, Ze slaapt zo vast als een roosje."
,, Kom kijk niet naar dat weer, dat brengt je eetlust om zeep." zei Alfred tegen Avi.
,, Je ziet er trouwens stralend uit." zei hij lief tegen haar.

Avi schrok even maar haalde opgelucht adem. 'Je deed me schrikken.' grijnsde ze en glimlachte om het complimentje.
Ze nam terug plaats aan de mooi gedekte tafel.

Alfred at zijn laatste hap op en wachtte tot Avi ook gedaan had met eten dan zetten hij de borden weg en alles buiten de kandelaar, die zorgde voor de sfeer.
Alfred glimlachte naar Avi.
En keek naar de Televisie.

Avi glimlachte zachtjes 'Het was heerlijk. Zeker dat je geen chefkok van een of ander bekend vijfsterrenrestaurant bent?'
Haar donkere ogen keken nog even naar buiten en ze nam nog een slokje van de wijn.

,, De enige plaats waar ik nu wil zijn is hier bij jou, al gaven ze me een job bij een 5 sterrenrestaurant." zei Alfred lief.
Daarna nipte hij van zijn wijn.
Het gaf een warm gevoel van binnen, het was enorm aangenaam.
Avi was ook een bijzonder aangenaam gezellig persoon.

Avi keek even gevleid weg. 'Wees niet te gul met je complimentjes.' grinnikte ze en stond op.
Ze schoof haar stoel onder tafel. 'Uh.. ik moet nog wat gaan doen' zei ze vluchtig en ging terug naar boven.
Ze stapte een gesloten kamertje in en meteen weerkaatsten vele lichten in haar ogen. Een hele stelling aquariums was hier te bezichtigen. Avi zuchtte en ging bij elk aquarium het licht uit gaan knippen.

Alfred wou nog zeggen dat het meer gemeend was dan een compliment.
Maar goed.
Nu het minder leuke werk van koken: Afwassen.

Na lange tijd plofte Alfred neer de fauteuil en keek om zich heen.
Hij stond terug recht smeerde zijn handen goed in met massage-olie zodat het nog steeds een aangename aanraking zou blijven.
Daarna stopte hij de bus weer weg in zijn rugzak.
Hij pakte zijn gitaar en speelde Forever van Kiss uit 1979

Avi kwam na even terug in haar rode kleedje. Ze had haar broers aquariums nooit willen wegdoen, al was het een heel karwei deze bij het huishouden te nemen.
Ze keek even vreemd op toen ze muziek hoorde en keek naar Alfred. Ze glimlachte zachtjes.
Avi nam plaats naast hem en luisterde geboeid.

Het liedje was net ten einde en Alfred liet een papiertje op Avi schoot vallen.
Hij probeerde nog snel zijn hand uit te steken en het te pakken.
Zou Avi het gedichtje over haar al hebben genomen of was hij juist op tijd het te pakken?

Avi merkte het echter meteen en nam het op.
Ze liet er vluchtig haar ogen over gaan, maar het leek haar onbeleefd het volledig te leven, dus ze gaf het terug aan Alfred.
'Volgens mij is dit van jou.'

Alfred hart klopte razend snel en nam het aan.
Hij vroeg:,, Waar moet ik eigelijk vannacht slapen?"
Hij keek Avi aan, haar rode kleed was zo facinerend mooi.

Avi haalde haar schouders op. 'We hebben een logeerkamer. Of als je liever op de bank slaapt?'
ze keek hem met een klein lachje aan en merkte dat zijn ogen op haar gericht waren. Snel wendde ze haar blik weer af.

,, Oke." zei hij fluisterend lief.
Hij keek naar de storm en zag dat er een boom omviel.
Zijn lach verduisterde in medelijden voor Avi.
,, Als je wil dat ik ga,..." zei hij.

Avi keek verbaasd terug naar hem. 'Waarom zou ik dat willen?' vroeg ze.
'In dit weer laat ik je niet buiten hoor!' ze schudde overtuigd haar hoofd.

,, Je bent enorm lief Avi." zei hij.
,, Als het jou geruststeld slaap ik wel op de bank, maar als je wilt dat ik in de logeerkamer slaap mij ook goed." zei hij vriendelijk tegen haar.

'Is voor mij gelijk hoor.' glimlachte ze. 'Jij beslist.'
Ze veegde snel een lok van haar donkerbruine haren uit haar gezicht en keek Alfred terug aan.

,, Wat voor jou het gemakkelijkste is." zei Alfred liefjes tegen Avi en schuifelde tegen haar aan.
Hij liet zijn gitaar op zijn schoot rusten.
Het was een leuke en gezellige sfeer in de ruimte.

'Dan maak ik het bed in de logeerkamer wel op.' glimlachte ze.
Avi keek even verbaasd op toen hij zo dicht tegen haar aan kwam zitten en streek zenuwachtig haar kleedje glad.

,, Avi, jouw kleedje zit je goed, glad of anders." zei hij vriendelijk.
Hij vroeg zich af of hij niet zijn bed moest opmaken...

Avi voelde dat haar wangen rood kleurden.
'Je geeft echt veel te veel complimentjes.' grijnsde ze.

Ze is zo mooi zei hij tegen zichzelf.
Ze is zo lief zei hij tegen zichzelf.
Hij grijnsde bij de gedachtenis aan Avi.

'Je lijkt diep in gedachten verzonken te zijn.' zei Avi stil en stond op.
'Ik kijk intussen voor je slaapplaats.' rustig ging ze opnieuw de trap op.

Het was tijd voor de waarheid, dit was het moment voelde Alfred.
Hij stapte moedvol naar de trap en stapte hem op.
Trap per trap ophoog.
De geur van Avi volgend.