Lezen.

Rustig liep Audrey de Mediatheek in. Ze liep naar de plek waar de boeken stonden en zocht hier een goed boek uit. Het zou misschien goed zijn als ze aan iets anders dacht dan aan de beelden van haar zusje die na een 1 week nog steeds door haar hoofd spookte. Uit eindelijk haalde ze er eindelijk een boek uit. Ze liep naar een tafel en ging hier aan zitten, ze sloeg het boek open en begon te lezen. Na een tijdje stopte ze en sloeg het boek weer dicht. Ze kon zich toch niet concentreren. Ze legde haar voeten op een andere stoel en leunde tegen een muurtje aan en keek naar de deur wachtend of er iemand binnen kwam.

Jayro krabte aan zijn wang, hij was weggestuurd in de les en besloot maar te kijken of er nog goede boeken lagen. Hij voelde zich de laatste tijd niet fijn omdat hij Audrey negeerde en andersom. Jayro zuchte en liep naar binnen en direct door naar de boekenkast. Hij keek overzichtelijk naar de boekenkast. Hij had Audrey nog neit opgemerkt toen hij een boek uit de kast pakte, eigenlijk had hij helemaal geen zin om te lezen, hij klapte het boek dicht en zuchte. Audrey, wil ik bij je zijn? Wil jij bij mij zijn? Zullen we ooit nog samen zijn? Jayro werd kwaad op zichzelf en keek naar het boek, een irritant vrolijke elf zat hem aan te staren. ''Rot toch op'' zei Jayro richting het boek en smeet het tegen de muur aan. Hij liep het stuk van het lokaal uit waar de boeken stonden en besloot het kapotte boek zo achter te laten. Dan pas merkte Jayro op dat hij niet alleen was, hij maakte direct oogcontact met Audrey. De jongen voelde een brok in zijn keel en keek achter zich naar het kapotte boek. Shit! Wat zal ze wel niet van me denken? Jayro draaide zich om en keek weer naar Audrey.

Soraya ging zuchtend aan een tafel zitten.
Haar boeken waren niet interessant genoeg om naar te kijken. De lesstof pakte haar niet en in een vage opzicht leek deze school op haar vorige.
Al was deze minder streng en had ze meer vrijheid. Zuchtend dacht Soraya terug aan vroeger.

'Soraya, kom op bange kip!' schreeuwde een stem. Langzaam keek ik op. Ik durfde echt niet. Waarom? Het was zo simpel. 'Hee, wacht nou even, stelletje dozen!' riep ik terwijl ik achter ze aan rende, maar voor het diepe bleef ik staan. Het water glinsterde aanlokkelijk, maar iets hield me tegen.Mijn vriendinnen bleven aan de kant staan en keken me vaag aan. 'Kom op joh, er is niks aan de hand!' riep er eentje. Ik slikt en knikte zenuwachtig toch maakte ik geen aanstalten om het zwembad in te stappen. Die herinnering stond nog goed op mijn netvlies. Opeens een duw in mijn rug. Ik val voorover in het water en er valt een zwaarte op me. Onder water open ik mijn mond om te schreeuwen van de pijn, maar ik slik alleen maar water in.Ik krijg geen lucht. Ik kan niet omhoog! Paniek!

Naar adem snakkend werd Soraya wakker uit haar dagdroom. Een jongen had wat tegen de muur gesmeten en Soraya liet zich achterover in haar stoel vallen.
Ze was bang voor water. Ze was bijna verdronken. 2 keer ... En door die angst was ze van haar vorige school gepest.

(Alleen wij 3)

+ Ik wacht op Audrey voor de volgende post

Audrey schrok op toen het boek dat nu kapot was tegen de muur werd gesmeten. Ze zag Jayro staan en slikte hou je nog van mij? of wil je niets met me te maken hebben? Dacht ze in zichzelf. Ze zuchtte en keek hem eventjes aan. Ze stond op en liep naar hem toe. 'Heey' zei ze zacht en staarde eventjes naar de grond.

Jayro keek om naar een nieuw meisje die binnenkwam, ze was niet lelijk. Lang blond haar, stralende ogen ondanks de ongelukkige blik die haar gezicht verborg. De blik van Jayro ging nu weer naar Audrey, twijfelend zei hij zachtjes ''Hey, Audrey...'' Nogmaals slikte de jongen en maakte een stotterend geluid, hij wist niet wat hij zeggen moest. Hoe zal ze over me denken? Ben ik voor haar een grote klootzak? Waarom kwam ze niet naar me toe de laatste tijd? Waarom kom ik niet naar haar toe? Wat is er mis? Ben ik voor haar een grote klootzak? Ben ik... Nogmaals keek Jayro om, hij wilde weglopen maar Soraya stond voor de deur. Goed, niets laten merken nu.

'Uhmm.. sorry dat ik niet naar je toe ben gekomen er zijn wat dingen gebeurt' zei ze, ze slike eventjes en keek naar de grond. Een traan liep langzaam over haar wag en viel op de grond. 'mijn...' ze staakte haar laaste zien en bleef naar de grond staren.

Soraya keek vaag naar de jongen, hij was degene die met het boek had gesmeten. Het meisje dat ze eerder had zien zitten liet een traan vallen en Soraya snapte de hele commotie niet.
Waarschijnlijk was het een stel en Soraya bedacht zich dat ze zich maar niet met hen moest bemoeien. Ze had niet gezien dat de jongen eruit wou en ze bleef rustig staan naar een boek kijkend die ze moest lezen voor een vak.
Het zag er nog best interessant uit en keek even kort op toen ze de jongen zag.
'O het spijt me.' zei ze met een zachte stem. Langzaam en voorzichtig stapte Soraya opzij. 'Ik had je niet gezien.' Ze antwoordde kort omdat ze al had gezien en gehoord dat het meisje wat tegen hem wou zeggen.

Nathan zat rustig op een bank en las een boek (toch ni).
Hij keek soms op maar hij verveelde zich hard en dat zag je .
Hij sprong van de bank af en haalde zijn Mp3 tevoorschijn .

Nikki kwam anlopen en liep naar Nathan.
Het was al even geleden dat ze elkaar nog hadden gezien.
"hoi" zei ze zacht en ze ging bij hem zitten.