Het was vorig jaar toen ik -als dierenliefhebber- een advertentie in de krant heb zien staan. Het was bijna onrealistisch en toen ik het mijn vrienden had verteld, dachten ze dat één of andere prutser voor de grap de krant overhoop gooide. Ik was de enige die dacht dat het serieus was, speciaal voor mij deden ze mee aan de advertentie. Je raad het waarschijnlijk al, we hebben gewonnen. Helemaal vergeten, ik zal jullie de advertentie even laten zien.
Groetjes Jayro...
Jayro
Aantal berichten : 75 Registration date : 18-03-09
Goed, dit is eerst een beetje voorstellen, de probleempjes zullen gegarandeerd in het volgende hoofdstuk komen.
Enjoy!
1. De komst van...
Spoiler:
Waaierduif
Zwartkappitta
Jayro staarde met een glimlach richting Demian, de zoon van de eigenaar van het hele gebeuren was vol fascinatie naar acht waaierduiven aan het kijken. De Waaierduif was één van de eerste nieuwe diersoorten dat in ZooPrice mocht gaan wonen sinds de prijs die Jayro en zijn vrienden hebben gewonnen. Demian was opgewonden met zijn armen aan het fladderen en zei trots richting zijn moeder Isra “Kijk! Ik ook blauwe vogel!” Isra stak glimlachend haar duim op en keek vervolgens met een gelukkige blik naar haar vriend Jayro en ook zijn blik ging nu richting Isra. Mila, de jongste maar toch duidelijk de meest aanwezige, keek droogjes naar het koppel en zei wazig “Hey, nu gaan de beestjes voor het geklef hé?” Isra keek Mila met een glimlach aan en antwoordde met een klein beetje irritatie in haar stem “Jaja… Rustig...” Mila verlangde erg naar het moment dat de grote duiven werden vrij gelaten, om over Ryan nog maar even te zwijgen, zijn kop was ongehinderd al minstens een kwartier naar de twee viertallen aan het staren. Het was de bedoeling dat over een uur de twee groepen van vier Waaierduiven werden vrijgelaten in een groot park wat een stukje regenwoud moest nabootsen. Ze waren niet de enige nieuwe vogels die nieuw in de Bush mochten komen, ook vier Zwartkappitta’s. Opvallend is dat beide diersoorten zich vaak op de grond begeven terwijl het toch uitstekende vliegers zijn. Tycho en Mero zaten een beetje aan de bar te drinken, ze hadden niet zo veel met de nieuwe komsten. Natuurlijk, het was wel bijzonder en ze wilden ook heus met vreugde naar de zogenaamde vrijlating komen, met liefde zelfs, maar het nuchtere stel wilde er niet de hele dag aan besteden. Liever zouden ze plannen gaan maken voor nieuwe dieren of verkoop van jonge dieren om hun communicatiestelsel goed op orde te houden of misschien wel uit te breiden. Amor was nieuw in de vriendenkring, althans, ze was aangenomen door haar Medisch inzicht. Ze was redelijk mensschuw, dat plus het feit dat Jayro van goede communicatie binnen zijn vriendenkring houd, maakte dat ze welkom was in de kring. Amor was weliswaar de meest stille van de kring, maar dat werd geaccepteerd.
Mayi en Irmaq waren door Water World aan het lopen. Het waren de beste vriendinnen ondanks de grote verschillen die beide tegenover elkaar droegen. Mayi kon soms enorm bot uit de hoek komen en voelde zich af en toe toch wel degelijk verheven boven de rest, dat was ook de grootste reden van haar functie als Coördinator. Ze coördineerde een beetje alles wat los en vast zat op zogenaamde saaie dagen, waar niets in gebeurde. Ze moest zorgen dat de dieren op de juiste tijden konden eten, dat alles netjes en schoon bleef, helaas moest ze daarom ook wel eens iemand ontslaan. Hier heeft Mayi nooit zo mee gezeten, het is hoe het gaat, jammer voor hun maar werk is nu eenmaal werk. Irmaq daarentegen was heel anders, best perfectionistisch en wilde het liefst dat iedereen vrolijk en gelukkig was, de sfeer die in de groep hing bepaalde de stemming van Irmaq toch minstens redelijk. Mayi keek op haar mobieltje om haar SMSjes te checken en maakte toen een klein sprongetje van schrik. Irmaq keek haar vaag aan “Aarde aan Mayi, what’s wrong?” “De vogeltjes…” “Shit, snel” zei Irmaq vlug nadat ze op haar horloge de tijd controleerde. De tijd vloog ook altijd bij het aquarium, voor beide het mooiste deel. Het stel pakte snel hun Jack en rende richting het cafétje in de Bush, een koraalduivel die voorbij zwom keek hen droogjes na.
“We zijn nog op tijd” stelde Mayi vast na het zien van een Waaierduif die vrolijk in haar transporthok zat te pikken. Demian draaide zich met een ruk om en begon hyperactief met zijn armpjes te wapperen, hij riep “Mayi! Vogeltje, kijk. Ik vogel.” Grinnikend keek de vrouw naar de dreumes en antwoordde met een glimlach “Jij bent een super grote vogel.” “Jááá!” piepte Demian haar na. “Grote vogel!” Jayro pakte evenals Tycho een transporthok met Waaierduiven aan en liepen vrolijk dieper de Bush in. Mero droeg de Zwartkoppitta’s en vervolgens gingen ze met zijn allen richting het middelpunt van het middelpunt van de zoo, ofwel, het middelpunt van de Bush.
Laatst aangepast door Jayro op wo apr 15, 2009 4:39 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Jayro
Aantal berichten : 75 Registration date : 18-03-09
Jayro keek de Pitta’s na die direct wegvlogen naar een nieuw, maar toch goed leven. Demian had meer aandacht voor de duiven die ook meteen een paar bosjes in fladderden, Isra hield trots een hand op de schouder van zijn zoontje. Mila glunderde, net zoals bij de Pitta’s was dit ook voor haar een nieuw leven. Tycho’s mobieltje ging, je zag duidelijk aan hem dat hij baalde, maar als contactpunt was hij het min of meer verplicht om het telefoontje op te nemen. Zuchtend liep hij weg van de groep, enkel Mila merkte dit en keek hem geërgerd aan. Ja, dacht ze hij wilde die baan, dan kan dit je overkomen. De jongste van de groep besloot maar even weg te kijken en haar ogen te richten op Schreeuwpiha, je merkte door zijn luide territoriale geluid dat het een trots mannetje was. Ook dit fascineerde haar, hoewel ze nu eigenlijk liever terug wilde naar haar, zoals ze het noemde, aquarium. Ze noemde het haar aquarium, wat asociaal klonk, maar eigenlijk niet minder dan de waarheid was. Ze had volledige rechten in het Aquarium, het enige gebied overigens waar Jayro zich ook niet mee bemoeide. Aarzelend keek Mila de rest van de groep in en zei “Jongens, ik ben even naar mijn eigen gebiedje.” Mila kon je min of meer geobsedeerd noemen door het waterleven en dan met name tropisch zoutwater. Ze sliep ook vaak in het gebouw waar het grote aquarium stond, daar was het heerlijk.
Amor keek evenals de rest gefascineerd toe, voor haar was ook een nieuw begin begonnen. De doctoren hadden haar ziekte, zoals ze het zelf altijd wilde noemen, min of meer voor genezen verklaard. Het was nu de bedoeling om haar zo veel mogelijk uit de verveling te helpen, omdat voor ze Anorexia kreeg, ze diploma’s heeft gehaald, ze kon nu zowel dierenarts als arts worden. Echter gingen beide ouders in twee maanden dood, hierdoor sloot ze zichzelf vaak op in haar eigen wereldje, hierdoor begon ze zichzelf niet meer te mogen en uiteindelijk wilde ze niet meer eten. Altijd was Amor wel afhankelijk van mensen omdat ze vaak erg bang was voor nieuwe dingen en veranderingen. Op haar 20e besloot ze dat ze zichzelf moest laten opnemen, dit was gelukkig geen nutteloos doel, hier werd ze genezen en hier werd ook haar liefde voor dieren vergroot. Ze was een achternicht van Irmaq, die beide een buitenlandse achtergrond hebben. De moeder van Amor is Spaans en de Opa van Irmaq is Marokkaans, de vaders van de twee zijn neven van elkaar. Door het verhaal van Amor dat werd verteld aan Irmaq heeft de laatste contact gezocht met haar achternichtje. ZooPrice was al een tijdje opzoek naar een vaste dokter en leek Irmaq, na Amor zo’n beetje te hebben uitgehoord, hoever dit met haar lukte, dat haar nichtje wel geschikt was voor deze baan, mits ze allen goed zouden opletten en rekening met haar konden houden, wat Amor toch wel degelijk nodig had.
Tycho nam het telefoontje op en iemand begon vrijwel direct een heel verhaal in het Engels met een Spaans accent tegen de jongen, het chagrijnige gezicht werd direct een stuk vrolijker. Het telefoontje wat hij zojuist kreeg, bevestigde dat er twee Adelaarsroggen uit Madrid konden overvaren. Nu zal Mila mijn chagrijnige kop vast vergeven dacht Tycho toch redelijk trots wanneer hij zijn mobieltje met zijn kin dichtklapte. Ze zouden samen na Madrid de tweede dierentuin in Europa zijn die deze bijzondere Roggen houden. Mila drong erg aan bij Tycho en Jayro, ze moest deze vis hebben, volgens haar was het een soort Albatros in het water. De Adelaarsrog zwemt zijn volledige leven, enkel wanneer deze naar voedsel opzoek is kan het lijken dat het wezen stillicht op de bodem voor twee seconden, het is voor onderzoekers dan ook een vraagteken hoe deze wezens rust krijgen, met name omdat deze beesten bijna niet in gevangenschap leven. Pas sinds een paar jaar weten onderzoekers dat deze dieren niet altijd zwemmen, maar vaak ook zweven en dus slapen., maar zelfs deze theorie is nog niet volledig bewezen. Tycho besloot dat eerst Mila dit geweldige nieuws moest horen en rende direct richting het aquarium, waar hij haar al naartoe had zien vluchten. Hij deed zijn mobieltje in zijn zak en rende richting het aquarium.
“Mila!” begon Tycho wanneer hij aanrende en merkte dat ze bewonderend naar het nagemaakte koraalrif aan het kijken was, dit deed ze vaak wanneer ze zichzelf niet honderd procent voelde en even wilde opvrolijken. Aan haar gezicht was echter als altijd niets te merken. Ze kropte altijd van alles op, wat haar omgeving soms best irriterend vond. Tycho besloot iets serieuzer te kijken voordat hij de volle laag met kritiek weer eens over zich heen kreeg. “Ja?” vroeg Mila droogjes en haar gezicht begon al trekken van ergernis te krijgen. Aarzelend stapte Tycho dichterbij en zei “Het is gelukt. Ik bedoel dat we twee Adelaarsroggen kunnen krijgen, alleen komen ze pas over een week aan.” De ergenissen die duidelijk op Mila haar gezicht waren te vinden verdwenen in een flits, op haar gezicht was nu een grote en dankbare glimlach richting Tycho te vinden. “Echt?” riep ze blij en vloog hem om zijn hals.
Jayro opende een blikje Cola en een flesje Fristi voor zijn zoontje, in de Fristi ging een rietje en uiteindelijk gaf hij het plastic flesje aan Demian. “Zo, grote vogel mag wel even drinken, of niet?” grinnekte Jayro trots “Maar…” begon Demian te piepen en stelde het volgende met een hoge stem vast “Vogels drinken blauw, niet roze.” “Ja, maar jij bent grote vogel, die mogen roze drinken.” Als Demian één ding indrukwekkender dan dieren vond, waren dit duidelijk kleuren, hij kende ook al alle kleuren uit zijn hoofd, enkel raakte hij met Turquoise en Cyaan wel eens in de war. Het was, volgens Jayro, een genie qua onthouden. De vader van het kleine jongetje zette de TV aan, over twee minuten begon namelijk Sesamstraat en echt niet dat Demian ging slapen als hij dit had gemist.
Jayro
Aantal berichten : 75 Registration date : 18-03-09
Mila keek rekte zich uit en wreef in haar ogen, rechts naast haar zwom een koppeltje Anemoonvissen langs en boven haar zwom één van de Adelaarsroggen over haar heen. Het duikersgeluidje wat je hoorde, maakte dat je, je eigenlijk één van hen voelt. Ook Mila voelde zich een vis, een vis omringt door andere vissen, grote en kleine, gekleurde en grauwe, indrukwekkende en schattige. En links van haar lag Tycho, ook hij was blijkbaar al wakker. tien euro van je?” Tycho keek Mila verbaasd aan “Wat?” “Tja… Moet ik het nog quoten ook?” “Ik begrijp niet…” “Jij zei, vorige week voor de zogenaamde vrijlating van de Duifjes ‘ik wed voor honderd euro dat je daar voor geen meter je rust krijgt Mila’ weet je het weer?” Tycho’s gezicht vertrok een beetje maar toch besloot hij zijn jack te pakken en graaide in de zak. Hij maakte een klein soort grommend geluidje, wat Mila zo te zien behoorlijk grappig vond. Tycho maakte een propje van zijn tientje en gooide het verder de tunnel in “Mag je zoeken, tenminste nuttiger dan paaseijeren.” Zei Tychio ietwat geïrriteerd kijkend naar Mila haar grijns. “Dag Mila…” zuchtte de jongen die naar een andere zak in zijn jack greep, zijn mobiel ging af, waarop hij besloot met zijn mobiel aan zijn oor weg te lopen.
Jayro begon op de bank te zappen en zuchtte, Isra was druk bezig met stofzuigen waardoor haar vriend de TV niet kon verstaan. Jayro drukte de televisie uit en liep vervolgens naar buiten richting de Bush. Vanavond zal er een Filippijnse Zeilhagedis deze kant opkomen, Mero vond het niet zo’n goed idee want de beesten waren normaal gesproken redelijk drukte schuw, dat trekt niet veel publiek en dat betekend dan weer dat er minder inkomsten gemaakt worden en het dus eigenlijk verspilling van ruimte is. Veel ruimte overigens, want de dieren hebben een groot zwembad nodig en toch ook een deel keien of rotsen, en dat voor één stomme hagedis. Op Mero kwam het over alsof Jayro lak aan hem had, dat maakte hem best chagrijnig. Jayro keek met een kleine sprankeling in zijn ogen naar het nieuwe hok waar de Hagedis straks in loopt of zwemt. Hij had weer zin in nieuwe diertjes, Mero minder, maar dat maakte hem niet zo super veel uit. We hebben toch geld zat te besteden en dan gaat hij over die paar centjes moord en brand roepen. Dit maakte dat Jayro eigenlijk niet zo’n zin in discussies met Mero had en eigenlijk direct zijn plannen doorvoerde.
“Goed, het is de bedoeling dat op zo veel mogelijk plekken, maakt niet uit wat en helaas zal de wet per ongeluk iets overtreden worden, ZooPrice-stikkers worden geplakt.” Sprak Irmaq een groep jongens toe. Ze was in Amsterdam om voor wat reclame te zorgen, de jongens waren ingehuurd door de dierentuin voor wat publiciteit. “Vragen? Niet? Nou, waar wachten jullie op?” sprak Irmaq plots iets strenger. Ze liep richting haar auto, ze moest opschieten want in Utrecht wachtte ook nog een reclamegroepje, zoals ze werden genoemd door het ZooPrice beleid.
Amor drukte de naald in de vacht van een Withandgibbon en spoot een blauwkleurig goedje in een kaalgeschoren plek op zijn been. “Zo jochie, kan je morgen weer klimmen.” Sprak Amor die de spuit in de prullenbak mikte, vervolgens waste ze haar handen en legde Amor de Gibbon in zijn transporthok. Nogmaals waste ze haar handen, pakte ze haar mobiel en belde Rutger één van de verzorgers dat Grubby de Withandgibbon opgehaald kon worden. Een zucht van opluchting liet het raam beslaan waar Amor doorheen keek. Het was goed nu, ze had een geweldige baan, haar ouders stonden dichtbij haar en misschien wel het belangrijkste, ze mocht haar behandelkamer zelf inrichten op de manier die haar het meest aansprak. Dat was de grootste reden waarom Amor toch besloot om het aanbod dat min of meer van Irmaq kwam aan te nemen. Trouwens, het was ook fijn dat ze haar nichtje voor die tijd ook al een beetje kende, nu was het niet meer zo moeilijk om zich bij de groep te voegen. Echter durfde ze nog vrij weinig dingen te zeggen, maar af en toe een antwoord was voor Amor soms al een kleine opdracht, ze vond het van haar eigen al super dat ze dit al durfde.
Demian zette zijn hand tegen het glas waar de Zeilhagedis in zat. De Hagedis was eventjes bij Jayro’s thuis. Het jochie piepte met kleine twijfel naar zijn moeder “Mama, is dit een slangkrokodil?” Isra moest eventjes over de vraag nadenken, maar eventjes later begon ze te grinniken. “Nee, dat heet een Hagedis, Demian.” “Die is groot.” Zei Demian en hield zijn kop even schuin, net zoals de Hagedis dit deed. Eventjes later merkte Isra op dat haar zoon weer begon te twijfelen. “Demian?” “Mama Isra?” “Waar denk je aan?” “Ehm… Eten vogels deze Hagedisje?” Isra begon weer te grinniken en zei trots “Nee, dat lusten vogels niet.” “Ook niet hele grote vogels?” “Nee, dat vinden grote vogels ook niet lekker.” Stelde Isra hem gerust en deed wat tandpasta op haar tandenborstel. Wat haar kleine allemaal wel niet in zijn hoofd haalde. “Gelukkig maar…” Piepte Demian nog eventjes na.
Mila keek met een grijns in haar portemonnee, op een tientje had ze met grote zwarte watervaste stift het woord ‘FAIL’ neergeschreven. Ze stopte het terug en deed de portemonnee terug in haar tasje. Ze keek naar het glas van haar thuisaquarium, de Hagedis zal nu zo’n beetje moeten zijn vrijgelaten, ze had eventjes geen zin om daarbij te zijn, daarbij moest ze haar zeepaardjes nog voeren. Mila pakte een zakje onder het aquarium vandaan en gooide de helft van de inhoud leeg in haar manege zoals ze het noemde.
Index 
wo apr 15, 2009 2:40 pm
