Het ziekenhuis

Natan en mai kwamen aanfietsen.
Hij wachte tot ze binnengingen maar stapte al van zijn fiets en legde hem vast.
Hij keek op wat mai zou zeggen nu.
Hij wachte af wat ze zou doen

mai kwam aangefietst. ze keek bang naar het ziekenhuis. "dit is het dan" zei ze stil. ze stapte rusti van haar fiets en deed hem op slot. ze liep met nathan naar de ingang tot bij de receptie. "euh, halloo" zei ze tegen de vrouw achter de balie. "wij komen voor ashley." zei ze. de vrouw keek haar raar aan. mai mocht haar niet. "wat is de naam precies?" vroeg de vrouw. "ashley prummel.3 zei ze. de vrouw tikte wat in en zei: "neem de lift op de derde verdieping ze is nog niet buiten bewustzijn maar als ze wakker zou worden geef je maar een seintje." mai schrok erg. ashley in coma????ze ekek even naar nathan.

"Ga gewoon"zei hij.
Hij liep samen met haar naar de lift en drukte op de knop.Hij keek haar aan.
"ze komt wel bij"zei hij.

Micheal zelf moest ook binnen.
Hij had iets aan zijn hand.
Hij liep het meisje voor bij en bleef even staan.

"ik vind dit echt eng" zei ze. ze keek even naar micheal "hoi" zei ze snel. de lift ging open en ze stapte erin.ze drkte op het knopje en ging naar boven. ze was erg zenuwachtig.haar knieen knikte precies. ze liepen naar 223 daar lag ashley.ze ademde even diep door en keek naar haar door het raam. "ashley???" vroeg ze bang. ze wou naar binnen maar wachte even op nathan. er stond een verpleegster binnen haar wonden aan het verzorgen.

Nathan kwam snel aanlopen.
Hij liep naar binnen en zag ashley liggen.
Hij rilde even en keek naar mai.

mai liep achter hem aan. ze liep naar ashleyt toe. ze kreeg even een paniekaanval. "ashley, ashley word wakker asjeblieft" de tranen stroomde van haar wangen. ze ademde zwaar. "ash ash warom voel je zo koud" vroeg ze. ze kon nu nog maar amper ademen.

Nathan liep naar haar en duwde haar naar achter.
"Rustig aan ze is je vriendin maar kalm door dat word ze niet wakker"zei hij.
Hij keek mai doordringend aan.

"maar...." stamelde ze. "ik moet even weer op adem komen.ze liep de kamer uit en ging op een bankje zitten. ze pakte een zak en begon weer wat rustiger te ademen. warom moest dat haar overkomen. ze wilde het niet.

Micheal moest ook op die gang zijn.
Hij zag het meisje en liep naar haar.
"Hey rustig aan"zei hij

mai ademde weer wat rustiger. "wat als ze niet wakker word?" vroeg ze over stuur. ze bleef nog even zitten en wist niet goed wat ze moest doen. ze wou niet weer een paniekaanval. maar ze wou graag bij haar vriendin zijn. ze zuchte. ze stond op en keek nog is door het raam naar haar. "al die dinges die aan haar hangen" zei ze bang. "en dokters zeggen dat dat werkt." zei ze stil. " ze was altijd zo happy en opgewekt en nu licht ze daar..." er glee een traan over haar wang.

"Hey het komt heus wel goed met haar"zei hij.
Hij keek haar aan en veegde de traan af.
3Moet ik even blijven"zei hij

"fdat mag" zei ze. ze voelde zich goed bij hem. ze liep weer binnen: "je mag wel binnen komen hoor, en hoe heet je eigenlijk. ik ben mai. " zei ze. ze ging bij haar vriendin op het bed zitten. ze gaf haar een kus op haar voorhoofd.

"Ik ben Micheal"zei hij.
Hij liep de kamer binnen en keek naar het het meisje.
Hij zuchte en dacht even aan zijn moeder.

Nathan zat nog op een stoel.
Hij keek naar het meisje op dat op haar bed lag.
"Mai euhm ik ga ik voel me niet echt goed"zei hij.
Hij legde zijn hand even op haar schouder en liep weg.

(een uur of twee later)
mai stond op. "ik ga maar eens, anders worden ze ongerust en met mijn vader..." ze stopte even haar zin. toen gaf ze ashley nog een zoen en liepde kamer uit.

Micheal keek haar na.Toen keek hij even naar ashley.
"Ik ken je misschien niet maar word weer beter mai heeft je nodig"zei hij en liep ook weg.

_______________________________________

mai kwam een paar dagen later nog is kijken gisteren haddn ze gezegd dat ashley vandaag het ziekenhuis uit mocht. mai knikte even naar de vrouw achter de balie die kende ze nu al wel wat. ze ging naar boven en zag dat ashley alles was an het inpakken. "haai hoe is het???" zei ze.

ashley keek haar vriendin aan. "hoi" zei ze duister.
"ik moet gaan" zei ze bot. ze liep de deur uit en liep weg.

mai zuchte zo kende ze ashley echt niet.
nja miss kwam het gewoon door al die medicijnen. maar dat zou ze nooit doen.
ze zuchte en en haalde haar schouders op daarna liepn ze ook weg.